Ah o eski ramazanlar

İnsan oğlunun fıtratında mı var yaradılışında mı
Yoksa eğitim sisteminden kültürel ve sosyal yaşamdan mı geliyor bilinmez ama teknoloji de ileriyi sosyal , yaşamda hep ah o eski ………….demiştir.
Bundan bin yıl önce ölen birini kaldırıp konuşma imkanımız olsa bayram demeden bre oğul şimdiki bayramlar bayram mı nerde o eski bayramlar diyecektir.
Biz de dururmuyuz bayram geliyor ramazanın içindeyiz bizde diyelim dedik
Ah o eski ramazanlar
Çocukluğumuzun ramazanıyla aynı zamanına denk geldi bu yılkı ramazan biliyorum bu yazı yı okuyan tanıdık simalar aşk olsun ( uykudan haber ver diyor şimdi ama) size ne kardeşim yazacağım diyerek büyük bir yazar edasıyla ramazanın dününü ve bu gününü değerlendirmeye çalışacağım
Müslümanın meşgul olduğu maddi alanlar ne kadar az olursa manevi alanlara o kadar çok istikamet edip daha çok şükür der diye düşlüyorum
Eskiden ramazan geldiği zaman sanki gök kubbeden kara toprağa kadar bir ulvi hava dolar ve insanların yüzlerinde inanılmayacak bir şefkat sevgi hoşgörü ve yardım severlik belirirdi eski ramazanların mişli geçmiş zamanlarda kalmış tarihlerinde.
Sanki ağızlarından çıkacak bir cümle onları esir yapacak gibi kelimeleri tartarak bal akardı yaşı geçmiş pir ihtiyarların gölgelerde .bir duvar diplerinde bir cami önündeki o muhteşem sohbetlerinde.
Güneşin inadına sıcaklığını vermek istemiyor gibi aydınlığı tarlada çalışan insanın vucuduna bir rahatsızlık bir bezginlik verdiğini görmek mümkün değildi
Rahmetli babamla sabahtan akşama kadar güneş altında orakla buğday biçerdik oruçlu oruçlu sonrada yarım saat bir saat kala haydı oğul bırakalım hem iftarımızı hazırlayalım deyip derme çatma üç tarafı taşlarla çevrilmiş üzerine de bir naylon geçirilmiş bizim oralarda hüy dediğimiz malikhanemize gider karınca kararınca baba oğul hazırladığımız rızkımızla orucumuzu açardıkta da
Rahmetli babamın yüzü buruk olurdu niye derdim baba böylesin bir rahatsızlığın mı var
Yok oğul derdi bu günde iftar soframızda bir misafir göremedik
Dağın başı ne misafir olur ki diye düşünürdüm uyuyana kadar
Şimdi anlıyorum yolunu şaşırmış aç gariban iftarını açmaya bir dilim ekmeği olmayanı bekliyordu rahmetli babam
O zamanlar böylesine tartışmalar yoktu ki vay teravi vaciptir sünnettir evdede kılınır. Cümle alem bütün yetişkinler caminin önünde teravihi beklerken hoş beş alır götürüdü bizi dalardık bir gün bizlerde anlatacağız ve çocuklar olacak diye
O da hayallerde kaldı ya
O zaman tanıdıklar arasında makam , mevki sahibi varlıklı insanlar tercih edilmez gariban insanlarla aynı sofralar paylaşılmaya özen gösterilir bazende çat kapı bir garibanın Allah ne verdiyse sofrasına misafir olunurdu evinde .
Zekatlar hayırlar. Güzel olan şeyler aşıkar yapılmazdı şov olmazdı ki veren eli alan el den başka gören raslantı olmaz sa zor görürdün
O da geçmişte kaldı ya
Belkide tüm bunlardan diyoruz nerede o eski ramazanlar
Hani bizim oralarda orta oyunları olurdu şu olurdu deme imkanım olmadığından aklıma başka bir şey gelmiyor ki
Sanki bir sihirli değnek dokundu ve herkes kendi dünyasına dalıp kendini düşünsün dedi bana ne yaşam tarzı olsun dedi ve gizemini kaybetti tüm geçmişte yaşanan o güzelim ramazan anıları
Hayatın gergeflerinde kurşuna dizdik tüm yardım severlik duygularımızı yürüyüşümüzü değiştirdi ettiğimiz hayırların dillerde söylenmesi ve hayır işlediğimiz garibandan tüm hayatı boyunca rızkını bizden sağlıyormuş gibi saygı ve ahde vefa bekledik Allahın rızasını almak için diye söylene söylene
Ve hayır yapacakları da yönlendirir olduk aman ona verme şuna ver diye
Biz kendi elimizle kendi verdiklerimizi günaha bulayıp durduk yere bize bulaşan bir eğo yüzünden günahkar oluverdik bilerek yada bilmeden
Ah o eski ramazanlar derken belkide özlemimiz beynimizin bizi daha düzgün düşün demesinin adı olsa gerek
Çam sakızı çoban armağanıydı yüreklerinize
Hacı Aslan
Gece yarısı anlatımları
Sakarya'da bir malatyalı