Geçtiğimiz eğitim öğretim yılının son günlerinde devlet okuluna giden ikinci sınıftaki kızım sevinçle annesine:
“-Anneee Anneee! Yarın bizim okula vali geliyormuş. Öğretmenimiz yarın temiz gelmemizi, güzel taranıp giyinmemizi istedi.”
Olup bitenlere kulak kesilmiş Turgut Özal Kolejine giden beşinci sınıftaki kızım kardeşinin bu heyecanlı sözüne karşılık:
“Okulunuza bir vali gelecek diye ne diye o kadar seviniyorsun, şımarıyorsun ki? Bizim okula her gün müfettiş geliyor, havan kime?” diye cevap verir.
Çocuktan al haberi derler...
Olup bitenleri çok güzel ifade eden bir diyalog diye düşünüyorum.
Dün “İmam Hatiplileri” bitirme adına eğitimin anasını ağlatanlar, bir nesli mahvedenler, yurt, Kuran Kurslarına baskın yapanlara bedel bu gün de “Cemaati” bitirme adına eğitimi yap-boz tahtasını çevirmekteler, okullara, dershanelere, çocuk yuvalarına, yurtlara polisle, silahla baskın yapıyorlar.
O gün birileri kendileri için zararlı ve tehlikeli olan şeye karşı akıl dışı bir şekilde mücadele veriyorlardı, bu gün bir başkaları, yarın bir başkaları… kendilerince düşman üretecek, hain ilan edecekle bu milletin hem anasını hem de babasını ağlattıracaklar/ağlattırmaya devam edecekler.
Bu arada olan gariban halka, vatandaşa oldu/oluyor/olacak. Kendince karar alanlar, zulüm yapanlar/yapacaklar çocuklarını yurt dışına gönderdiler/gönderiyorlar/gönderecekler, özel okullarda, özel üniversitelerde okutturdular/ okutturuyorlar/okutturacaklar, bir şekilde yolunu buldular/buluyorlar/ bulacaklar.
O halde değişen ne?
Mesela; Özel okullara verilen teşviklere bakınız.
Çocuğunu özel okullara bir fakir 3-4-5 bin vererek gönderebilir mi ki?
Temizlik adına, kırtasiye, kayıt adı altında toplanan 20-30 lirayı veremeyen bir veli özel okullara verilen teşviği ne yapsın Allah aşkına. Bu gün en az kendisi çocuk başına 4-5-6 bin lira verene, verebilene teşvik yarıyor. Zaten teşvik çıkmasa da bunlar çocuklarını özel okula gönderiyorlar. Kime yarıyor bu teşvik?
Bundan da ayrıyım yapılması işin tuzu biberi?
Geçen yıl çocuklarım için teşvike başvurmuştum. Çıktı. Çocuklarımı Turgut Özal’a kayıt yaptıracaktım ki var olan listede bu okullar çıkarılır. Sebep: Cemaat okullarıymış. Ve çocuklarım çıkan teşvikten faydalanamadılar. Hal böyle olunca iki çocuğumdan birini bu okula gönderebildim.
Devletin; vatandaşları, kurumları, okulları, teşkilatları arasında ayırım yapması; bir babanın evlatları arasındaki ayrım yapmasından daha kötüdür. Sonuçları çok ağır olur, topluma, halka pahalıya mal olur –ki oluyor da.-
Ama şahit olduğum bir olay beni daha çok üzdü. Kendim adıma değil, toplum, millet adına; ötesi dinim değerlerim, insanlığım adına çok üzüldüm.
Bir mecliste teşvikten söz açıldı ve her öğrenciye teşvik verildiği beyan edilince ben de her öğrenciye ve her kuruma verilmediğini ve bizzat yaşadığım olayı aktardım. Hazirunda yaşını başını almış, dindar, mütedeyyin, sözde 28 Şubat mağdurlarından bir eğitimci “Ne yani Malatya’da başka özel okul mu yok. Siz de çocuğunuzu başka okula gönderseydiniz, oraya göndermezseydiniz?”diye karşılık verir.
Bunun üzerine kişilerin tercihlerine saygı duyulması gerektiğini belirtim. Ama bizim hazret halen “başka okul mu yok” diye diretince ben de “Öyleyse hocam ben size bir soru sorayım. Hocam! evlendiğiniz de etrafınızda birçok bayan var iken neden eşinizi tercih ettiniz?”
Cevap veremedi. Bu bir tercih meseledir hukuk içinde kaldığı müddetçe kimisi çocuğunu dindar, kimisi ateist, kimi feminist, kimisi cemaatçi, kimisi partici, kimisi tarikatçı, kimisi popçu, kimisi topçu… yapar. Devlet eliyle veya başka şekilde kimse kimseye bir dayatmada bulunamaz, bulunmamalıdır. Velev ki ben çocuğumu cemaatçi yapmak istiyorum. Bunu engellemeye kimsenin hakkı var mı ki?
Eğer bu düz mantıktan yola çıkarsak 28 Şubatta İmam Hatiplilerden başka birçok okul vardı. Neden sokağa dökülmeler oldu, eylemler yapıldı. O gün devlet; kendilerince irticacı, yobaz, arka bahçelerin millete ve topluma zarar verdiğini düşünüyordu. Bunun için de kapattılar. Neden karşı çıkıyorduk. Her şeyden öte yarın da birileri İmam hatiplileri, bugün devletin tüm imkânlarını seferber ettiği vakıf ve dernekleri lüzumsuz, tehlikeli görür. O zaman konuşmaya, karşı çıkmaya hakkımız kalmaz. Kendi elimizle kendimizin idam fermanını bugün imzalamış oluruz.
Kuran, bilim, ilim, … akla hitap eder.
Ve aklın yolu birdir.
