BARTIN (AA) - Bartın'da 1963'te 76 yaşında vefat eden Çanakkale gazisinin torunu, savaşta Türk askerinin her türlü zorluğa rağmen gösterdiği kahramanlığı dedesinden dinlemiş olmanın onurunu yaşıyor.

Çanakkale'de kahramanca savaşan binlerce askerden gazi Ali Aydın'ın 9 yıl yaptığı askerliğine dair anlattığı anıları, aradan geçen yıllara rağmen unutmayan torunu Güllü Aydın (70) Çanakkale Zaferi'nin 100. yılını da gururla karşılıyor.

Arıt köyündeki 2 katlı evinin alt katını müzeye dönüştüren Aydın, burada çok sayıda antika eşyanın yanında dedesine ait savaş yıllarında kullandığı cüzdanı, gömleği ve bazı kişisel eşyaları da sergileyerek gençlere Çanakkale'de yaşanan zorlukları anlatıyor.

Aydın, AA muhabirine yaptığı açıklamada, uzun yıllar dedesiyle yaşama imkanı bulduğunu, kendisinden sık sık Çanakkale Savaşı anılarını dinlediğini söyledi.

Osmanlı döneminde 19 yaşında askere giden dedesinin 9 yıl süren vatani görevi sırasında Çanakkale Savaşları'na da katıldığını anlatan  Aydın,  "Dedem, Türk askeri çarık giyerken, düşman askerlerinin botlarla savaştığını anlatırdı. Bunları anlatırken ağlardı, ben de gözyaşlarımı tutamazdım. Halen aklıma geldikçe ağladığım zamanlar olur" diye konuştu.

Dedesi gibi vatanı uğruna birçok çileye katlanmış kişilerin torunlarının her zaman göreve hazır olduğunu dile getiren Aydın, "Çanakkale savaşının benzerinin yeniden yaşanması halinde yaşıma rağmen koşarak cepheye giderim. Mermi ve su taşırım, soğan soyar askerlere yemek yaparım. Allah devletimize zeval vermesin, böyle bir şey de yaşatmasın" ifadesini kullandı.

- "Çanakkale yadigarı cüzdan"

Aydın, iki katlı evlerinin zemin katını müzeye dönüştürerek geçmişi 200 yıla dayanan aile büyüklerinden yadigar kıyafetler ile çok sayıda antika eşyayı sergilediğini belirterek, koleksiyonu arasındaki Çanakkale gazisi dedesine ait olan bazı eşyalara çok değer verdiğini anlattı.

Gazinin eşyalarını büyük özenle sakladığına aktaran Aydın, şunları kaydetti:

"Müzede, dedemin savaş yıllarında kullandığı deriden yapılma para cüzdanı, gömleği, nüfus cüzdanını ve fotoğrafı var. Ayrıca bazı günlük kullandığı eşyalar da mevcut. Özellikle müzemi ziyaret eden öğrencilere hem dedemin eşyalarını gösteriyor, hem de bana anlattığı anıları paylaşıyorum. Ama o dönemdeki yokluk şimdiki gençler tarafından yeterince algılanamıyor. Dedemin eşyaları arasında askerden gönderdiği mektuplar da vardı ama onlar ben Almanya’ya göç ettiğimde kaybolmuş. Kimse de sahip çıkmamış. Ama en azından kalan eşyaların nesilden nesile gitmesini istiyorum."