Çocuklar geleceğimizdir diyoruz. Onların biz erişkinlerden daha iyi yetişmesini, daha güzel şeyler yapılmasını istiyoruz. Çocuklarımıza ulusal bayram hediye ediyoruz. Fakat ülkemizi ve dünyamızı emanet edeceğimiz çocuklarımızı iyi tanıyor muyuz?
Hiç unutmuyorum, çocuk sağlığı ve hastalıkları stajı yaparken, Prof. Dr. Bahtiyar Demirağ bize; “her çocuğun ağız tadının farklı olduğunu, o nedenle çocuk beslenmesinde bu noktaya dikkat etmemizi” belirtmişti. Demek ki çocuklar bebeklik döneminden itibaren birbirinden farklıdır.
Çocuk, özgün bir yaşam biçimi, kişiliği, becerileri, yetenekleri ve hakları olan, ayrı bir bireydir. Çocuk yalnızca bakılıp yetiştirilecek ve öğretilecek edilgin bir varlık değildir.
Çocuk edebiyatı, çocuk oyunları, çocuk fotoğrafçılığı, çocuk sosyolojisi, çocuk psikolojisi, çocuk tarihi, çocuk sağlığı, çocuk hukuku gibi birçok bilim dalı çocukla ilgilenmektedir. İşte tarihsel, toplumsal gelişme süreci içinde çocuk için yaratılan maddi ve manevi değerleri bilmemiz çocukları tanımamızda yol gösterici olacaktır.
Bu noktada benim önerim: Çocuk kültürü enstitüsü kurulmasıdır. Enstitü üniversite bünyesinde veya TUBİTAK bünyesinde olabilir. Bu enstitü çocukla uğraşan değişik bilim dallarının çocuk konusunda ortak araştırma yapmalarına, çocuk kültürüyle ilgili bilgi dökümlerinin toplanmasına, çocuk konusunda edinilen bilgi birikimlerini toplumla paylaşmayı sağlayacaktır. Kısacası çocuklarımızı daha iyi tanımamıza yardımcı olacağını düşünmekteyim.
“Çocuktan al haberi” dediğimize göre bu işi çocuklardan öğreneceğiz. İşte bu konuda güzel bir özlü söz vardır. “Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz, bir çocuğun gözlerinin içine bakın çünkü bir çocuğun bir yetişkine her zaman öğretebileceği üç şey vardır: Nedensiz yere mutlu olmak, her zaman meşgul olabilecek bir şey bulmak ve elde etmek istediği şey için var gücüyle dayatmak”.
