Doğanşehir, Malatya’nın nüfus açısından en yoğun ilçesi. Ama Malatya’mızın bu büyük ilçesi kamu yatırımları açısından ne yazık ki en fakir.
Bu iddiama 59. ve 60. Cumhuriyet Hükümetleri yani AKP iktidarları döneminde Malatya’da yapılan ve devam eden, kamu kurum ve kuruluşları faaliyetleriyle ilgili 2010’un 20 Aralık tarihi itibariyle hazırlanan raporu görenler hak verecektir.
Malatya-Doğanşehir-Polat arasında geçen bir haftalık turdan izlenimleri aktarmadan önce bu gerçekleri açık açık ifade edeyim.
Şimdi bu gerçek karşısında, siyasi parti ilçe başkanları ve yöneticilerine, sivil toplum örgütlerinin temsilcilerine, belediye başkanlarımıza ve belediye meclis üyelerimize, köy ve mahalle muhtarlarımıza, Doğanşehir’i idare etmeye talip olanlarımıza şapkalarını önlerine koyup düşünmek kalıyor!
Unutmayınız ki; Doğanşehir’i sevmek, Doğanşehirlileri sevmek, Doğanşehir’e ve Doğanşehirlilere hizmet ile olur.
Kamu yatırımı öksüzü Doğanşehir’in genel sorunlarına kısa bir giriş yaptıktan sonra dönelim son izlenimlerimize...
Doğanşehir, yeşil Malatya’mızın zengin doğal kaynakları ve elmasıyla, içli köftesiyle, kınalı ekmeğiyle tanınan şirin bir ilçesi. Çok eski bir yerleşim yeri ve zenginliği ve güzelliğine rağmen çok değil 1933’lerin Viranşehir’i...
Ekonomi deyince ilk akla gelen elma Doğanşehir’imiz için... Meyveler arasında elma, nazlı bir ağaç türü... Bu zor süreç içinde elmadan yeterli ekonomik kaynağı almak da kolay olmuyor. Burada aklıma düşmüşken hemen ifade edeyim, bugüne kadar elma adına düzenlenen ve bir günde tamamlanan festival umarım günlere yayılır da gelenler, ilçeye bir şeyler bırakıp dönerler...
Doğanşehir ziyaretimde ilçe ve çevresini kalkındırmak için bir dernek kurulduğunu öğreniyorum. Dernek yönetimine baktığımda belli kesim dikkati çekiyor. Mutlaka ama mutlaka Polatlı’sı, Söğütlü’sü, Sürgülü’sü, Gövdelili’si, Kurucuovalı’sı ve Erkenekli’si bu dernek için seferber olmalıdır. Ancak o zaman dernek etkin hizmet verebilir diye düşünüyorum.
***
Gelelim Doğanşehir’in hak edip de ulaşamadığı meslek yüksek okulu sorununa...
Doğanşehir’in kadersizliğine bakın... Belediye Başkanı sayın İbrahim Karaman ile sohbetimizde ilginç olduğu kadar acı bir manzara ile karşılaşıyorum.
Doğanşehir, özlemini çektiği meslek yüksek okuluna sözde 1998’de kavuşmuş ama 2011’i kapatıyoruz ama hasret sürüyor. Malatya İnönü Üniversitesi’nde ise meslek yüksek okulu tabelası duvarları süslüyor.
Meslek yüksek okulu için Malatya, Adana ve İstanbul’da ilçenin işadamları ile görüşmeler sürüp gidiyor. Başkan Karaman, Beypınarı’nın soğuk suyunun başında topladığı işadamlarının imzaladığı taahhütnameye dikkat çekiyor. Başkan Karaman, başkanlık, kaymakamlık ve rektörlük üçlüsü adına açılan hesaba paraların ne zaman yatırılacağını da merak ediyor.
Görüyorum ki, meslek yüksek okulunun 8 dönümden 30 dönüme çıkarılan arsası kazma vurulacağı günü bekliyor. Ama derdi vaat edilen paraların gelmeyişi... Bu okul Doğanşehir’in ekonomik ve sosyal yönden kalkınmasının adeta ilacı olacak. Yetkililere duyurulur!
Başkanımız sayın İbrahim Karaman ile sohbet edilir de belediyelerin kanayan yarası borçtan harçtan söz edilmez mi? Onu da görüşmemizde Başkan Karaman, heyecanla dile getirirken,
Eski Başkanımızın da imzasının bulunduğu bir listeyi önüme uzatıyor.
İşçi alacakları, piyasa alacakları, emekli olanlara ödenemeyen ücretler ve belediyelerin kanayan yarası İller Bankası borçları...
Başkan İbrahim Karaman, piyasaya, işçilere ve emekli olanlara olan borçları sıfırlamanın haklı sevincini yaşıyor. Ben de kendisini tebrik ederek hak ettiklerini alamayan Doğanşehir’in dertlerini aktaracağıma söz vererek veda ediyorum.
