İftar Değil, İsyan Yemeği…

Ramazanın gelmesiyle her yıl hiç değişmeyen manzaralarla tekrardan karşılaşmaya başladık. Bir taraf ta açlıktan ölenler, bir taraf ta bardağı taşıran iftar davetleri.
Her ramazan ayında buna benzer bir yazı yazıyorum. Sürekli bunları yazmak zorunda kaldığıma göre, değişen hiçbir şey yok demek ki. Bu aziz mübarek ay da, zenginin zengini ağırladığı, hava attığı davetlerle dolup taşıyor ne yazık ki. Kimse kimseye davet te bulunmasın, kimse kimseyle iftarda bir araya gelmesin değil, anlatmak istediğim. Tok açın halinden azcık anlasın diyorum sadece. Afrika da açlıktan ölen o kadar çocuk var ken, kendi ülkemizde bir dilim ekmeği zor bulan yurttaşlarımız var ken; biraz da ha dikkatli olmamız gerekmez mi bu mübarek ayda. Bir dilim ekmek diyorum sadece bir dilim. Bu cümle kimilerine çok şey anlatıyor eminim. Kimilerine ise hiçbir şey. Artanını küflendirip, kurutup çöpe attıkları bir hamur parçası. O dolu dolu iftar sofralarına harcanan paralarla kaç tane açın karnı doyar biliyormusunuz?
Geçenler de İstanbul da bir otelin önünde bir grup toplanıp, iftar yemeği yaptı. Ve otelin önünde mütevazı bir sofra kurarak iftarlarını açtılar. Kendilerine mikrofon uzatıldığın da bunun bir “iftar yemeği değil, isyan yemeği” olduğunu belirttiler. Çünkü önünde yemek yaptıkları otelin, iftar yemeği fiyatı kişi başına 180 tl idi. Evet doğru okudunuz.180 tl. Parası olan, kazanan, imkânı olan yokmuş gibi davransın demiyorum. Ama ölçülü olmak gerekmezmi, o minicik bedenlerin açlıktan öldüğünü bilmek, o gereksiz doluluktaki, çöpe dökülen yemekleri yerken insanın içi sızlamaz mı?
Bunu anlayabilmek için aç olmaya gerek yok. Hani deriz ya tok açın halinden ne anlar diye. Anlar. Vicdanı olan, merhameti olan herkes anlar. Anlamalı.
Diyorum ya bir dilim ekmek, kimileri için çok şey, kimileri için hiçbir şey ifade etmiyor. Şu aziz mübarek ayda herkesin gönlüne iyilik, merhamet tohumlarının düşmesini diliyorum…