Kurban, ibadettir.
Kişiyi, Hakk’a ve halka yaklaştıran bir ibadet...
Kurban, “Hamd” iksirini içip “Ballar balını buldum kovanım yağma olsun” diyen Yunus’un
“Narın da hoş
Nurun da hoş
Kahrında hoş
Lütfunda hoş” dizelerini dudaklarında virdi zeban etmekle kalmayıp teslimiyetin zirvesini “hakka’l yakîn” yaşamaktır.
Kurban, İbrahim olmaktır.
Her yıl İbrahim vâri Allah’a olan ahdü peymanını yenilemektir.
Hakk’ın hatırını her şeyden âli tutup, O’nun rızasını kazanmak için candan canandan vazgeçebileceğini göstermektir.
Allah (cc) bulan neyi kaybetmiş olur ki?
O’nu bulmayan neyi kazanmış olur ki?
O’na kul olan kula kul olur mu?
Makama, şöhrete, maddeye, fanilere kul olanlar kulluğun lezzetini, fedâkarlığını, gözü karalığı nerden bilsinler ki?
Kurban yeri geldiğinden candan canandan, serden, makamdan seve seve vazgeçebileceğinin ilanıdır.
Kurban, Hacer olmaktır.
Vazgeçmesi gereken ciğerparesi de olsa değil mi O’nun emri, “O’nun emri başım gözüm üstüne” diyebilmenin adıdır.
Kurban, teslimiyettir.
İsmail olmak demektir.
Hakk’ın bütün buyrukları karşısında, velev ki kişinin aleyhine gibi de görünen emirler olsa da, boynu kıldan ince olmak demektir.
Değil mi bu işte O’nun rızası var, Öyleyse rıza göstermek gerek?
Seven sevdiği için neler yapmaz ki?
Bir gül hatırına nice dikenlere katlanılır da yaratan ile yaratılanın birbirinden razı olduğu “rıza” makamına varmak için neden candan canandan vazgeçilmesin ki?
Kurban, kişinin “benim” dediği şeylerin (evlat, mal, servet, makam, nefs…) gerçek sahibi olmadığının, bir emanetçi olduğunun ikrarıdır.
Kurban, sağlıklı bir cemiyetin temel taşı olan aile bireyleri (baba-anne-evlat) arasında var olması gereken güven, teslimiyet, saygı, fikir-düşünce-duygu birlikteliği… gibi değerlerin ihyâsıdır.
Fert ve toplumlar için öldürücü virüs olan “Ben”e karşı topyekûn mücadele edip “Biz” ruhunun ve şuurunun ihyâ gayretidir.
Kurban, ümmetin kaderini, insanlığın kaderini belirleme adına adeta bir büyük kongre olan hacca gitmişlere, topyekûn ümmet olarak malımızla, canımızla arkalarından olduğumuzun ilanıdır.
Velhasıl-ı kelâm kurban, teşrik tekbirlerinin ete kemiğe bürünüp Allah’ın büyüklüğünü ve yüceliğinin, her cihette kulun rabbinin emrinde olduğunun ilanıdır.
Kulluğun ilanıdır.
NOT: Lütüfkâr Rabbimin “KERİM” sıfatıyla bizlere ihsanda bulunduğu bayramınızı tebrik eder, bu bayramın tüm insanlık için saadet-i dareyn’e vesile olmasını Cenab-ı Hakt’an niyaz ederim.
