Hem gazeteciliğin, hem röportaj yapmanın ve hem de soru sormanın bir ağırlığı, bir standardı, bir ölçüt ve kıstası olması gerekiyorken, önüne gelenin eline bir deklanşör alıp patlatması olayına gazeteci/lik denildiğinden beridir hem meslek ve hem de müntesipleri kahruperişan haldedirler.

Sözüm ona bir gazeteci (!) Selahattin Gürkan ile röportaj yapmış. Link atılmış olması hasebiyle şöyle bir göz attım malum komik söyleşiye. Şöyleşi, şu cümlelerle başlıyor.

 ‘’Defalarca ropörtaj teklifim reddddildi‘’

İlginç bir başlangıç değil mi!?

Aslın da, ilginç olmasının çok ötesinde bir yetersizliğin, bir çapsızlığın ve bir acziyetin dışa vurumu bakımından son derece çarpıcı bir itiraf ve ikrar cümlesidir.

Acziyetin ve mesleğin müntesibi olmayıştan kaynaklı bir sürü acaiplikler içeren söyleşi, başından sonuna kadar ilkokul mezunu bireyin dahi sormaktan imtina edeceği hafiflikte ki sorulara, bir büyük şehrin belediye başkanını muhatap kılmak, yetersiz ve kifayetsizliğin bir başka dışa vurumudur.

Ve yine bu cümleden mütevellit, neden defalarca reddedildiğinin cevabının da aşikar olduğunu, soruların sahibine bir öğreti bakımından ayrıca not etmek istiyorum...

Soruların tamamına yakını, sinirli misiniz?

İşlerine karışır mısınız?

Neden defalarca takım değiştirdiniz?

Amortisman nedir?

Gibi garip ve garip olduğu kadar  hem paha da ve hem de içerik olarak son derece hafif soruları soran kişinin,  defalarca reddedilmiş olması eşyanın doğası ile örtüşen olmaktan öte sevişen bir sonuç olduğunun altını çizmek istiyorum.

Başkanın ise, bu denli arka arkaya reddedişinde ki öngörü yüksekliğini tebrik ederken, bir diğer taraftan prensip ihlalinin sakıncalarını da bir uyarı olarak diğer tarafa kaydediyorum.

Amortisman nedir? Cinsinden bir soru ucubesini bir de söyleşinin satır ve sütunlarına taşımış olmak ise cehalete level atlattırmakla birlikte en az bir aylık anımsadıkça gülmeme yeter bir malzeme içerdiğini de, söyleşinin sikletini gösteren başka bir çarpıcı not olarak düşmek istiyorum.

Bütün bu garip ve hafif siklet soruları muhatap alıp cevap verme nezaketi ise hakikaten okkalı bir teşekkürü hak etmektedir.

Ancak!

Bir başkan olarak ve küfenin sırtında olduğu bir kişi, faturanın tek muhatabı olan mesüliyet ehli, millet ile yanyana ve yüzyüze gelip hesap verici tek merci olarak Selahattin Gürkan müdahil olmayacak da kim olacak !? cinsinden sert, kararlı ve bitirici bir cümle ile karşılık verilmemiş olması, nezaket ve hoşgörünün sınırlarını göstermesi bakımından da ayrıca hayreti mucip kabilindendir.

Bu şehrin belediye başkanı olan kişinin, yani faturayı tek başına ödeyecek olan kişinin sorumluluğu altında ki belediye ve çalışanlarına dair aldığı ve alacağı kararlarda ki özgürlüğü, özgünlüğü, bağımsızlığı ve kararlılığı olmayacak ise şayet, seçilmiş olmasının ve başkan diye anılmış olmasının nasıl bir esprisi olabilir ki!?

Ez cümle !

Selahattin Gürkan’ın böylesi vasıfsız, içeriksiz ve tüy siklet sorular akabinde kimi vekil ve eski başkanlar ile karşı karşıya getirilmek istenmesinde ki vasat altılık ve suizannın amacı, kendine özgü, özgün ve özgürlüğü ile mümtaz bir kişilik ve başkanlık prototipinin en nadide örnekliğini serdeden Sayın Selahattin Gürkan’a karşın bir itibar suikastı kabilindendir ki; Gürkan, bütün bu sığ girişimler dolayısıyla her geçen gün daha bir büyümekte, dalbudak salmakta ve daha bir derinlere kök salmaktadır.

Sayın Başkan !

Gerekirse, gerekli görmüşseniz değil üç kez on üçkez ve kim olursa olsun görevden almaktan asla imtina etmeyiniz. Zira bu halk sizi bu kararlı tavrınız, özgün ve özgür olan karakteristik özellikleriniz dolayısıyla sevdi ve bu ulvi görevi size tevdi etti.

İstifa lütfen diyeceğim, kim ne zaman kabul etti! diye gayet makul bir soru devreye girecek.

KEŞKE HERKES SİKLETİNE UYGUN İŞ YAPSA...!