Senkretizm, en yalın ve en kısa tanımıyla, bir dinin Tanrısal tanımı ve ibadet anlayışını bambaşka bir tanrısallık ve dinsel vecibeler biçim ve formunma sokmak ve bu değişik form ile tapınmak anlamına gelmektedir.

Bu tanımın İslam ve Kuranda ki Şirk ve Müşrik tanım ve formuna denk düştüğünün altını çizmek istiyorum.

Böylesi hayati bir açılım ve tanımlamanın anlaşıldığı ümidiyle amacımın hülasasına gemek istiyorum.

Onlar, gökteki yıldız gibidirler diyerek,

Allah onlardan razı olsun diyerek,

Aşeri mübaşere diyerek,

Onlar eşsiz idi diyerek,

Biz kim ki onlara yerişip yetişelim diyerek,

Onların ayağının tozu ve turabı olalım/ olamayız diyerek

Ve elbette bütün bunların sonucun da onlardan gelenlere rivayet ve rivayetlere de Kuran muamelesi yaparak evvela Allah yerine Araplara ve onun kitabı yerine yalan, iftira ve hezeyanlarla dolu rivayetlerine tabi olmamızı ve tapınmamızı din diye yutturdular.

Ortaya, İslam’dan da nüveler taşıyan ama İslamdan bağımsız ve hatta fersah fersah uzak yepyeni bir din peydahladılar.

Arap Tanrılar( bir sürü ) yine Arapların hazırlayıp piyasaya sürdüğü yalan külliyatları din, kaynak ve referans diye pazarlayarak Allah ve dinine savaş açmaktan bir nebze geri durmadılar.

Allah dostu dediler, ravi dediler, sahabi dediler, tabiin dediler, müçtehit dediler, imam dediler ve bütün bu ünvanları Arap olanlara hasredip, bu ünvanların bir tekini dahi bir başka kavmin yetişmiş kişilerine paylaşmaya müsade dahi etmediler.

Öyle ki kadınlarımızın kızlarımızın, erkeklerimizin çocuklarımızın isimlerini Arap isimleri koyduk. Araplar gibi oturuyor Araplar gibi kalkıyorduk. Araplar gibi yiyor onlar gibi içiyorduk ve hatta onların izin verdiği kadar düşünüyor, konuşuyor ve yazıyorduk.

Hem haksız da sayılmazlar değil mi? Dil onların ve Din onların (!) olur da hak, yetki, etki, ve hükmün bir başkasın da olması nasıl mümkün olsun ki!?

Ve pratik de aynen dediğim gibi zühur etti.  İslam dinine müntesip bir çok millet ve ülke var iken Araplar ve Farisiler hariç bir başkasına zerre kadar değer atfetmedikleri gibi konuşmaya değer dahi bulmadılar. Sonrasın da ise Arap ve Farisi ( İran ) lerin insafına bırakılan İslam, özü itibarıyla yerle yeksan edimekle birlikte bambaşka bir din ihdas ettiler.

Allah ile birlikte bir sürü Arap Tanrı ve Kuran ile birlikte bir sürü hüküm ihtiva eden içtihat, rivayet, görüş ve daha bilmem neyi piyasaya sürerek İslam ve Müslümanın özünü allakbullak ettiler.

Araplar eliyle ve din adına uyutulmuş ve uyuşturulmuş milletler, Arapların, düşünsel ve hükümsel hegemonyası altında ezim ezim ezilerek dünyanın ve onun değişim ve dönüşümlerinden yana bihaber kaldılar.

Yeni dünyanın ürettiği bilgi ve bunun akabinden ki maddi, manevi ve sosyal refahdan nasiplenmeleri de aynı oran da yetersiz ve kısır bir seyir izledi.

Oysa İslam,  Merkezine Allah ve Kuran’ı koyduğu dinin de ilim, bilgi, araştırma, tefekkür, tedebbür vurgularını bütün müntesiplerinin gözüne gözüne sokarken, Arap tasallutundan kurtulamamış ve hatta ezim ezim ezilen diğer milletler ve haliyle bu coğrafyanın sakinleri olarak bizler de bu eziklikten yana payımızı düşeni aldık.

Ez cümle!

Ya bağımsız bir devlet ve bağımsız bir millet olduğumuzun farkına varacak ve bunun tabi sonucu olarak bilgiyi, düşünmeyi, aklı ve bilimi İslam ile aynı potada eriterek bu senkretik ( batıl ) dinden kurtulup hem dünya ve hem de ahiretimizi kazanacak ya da silik ve kimliksiz bir hal üzere ölüp gideceğiz...