Gümrük ve Ticaret Bakanı hemşehrimiz SAYIN BÜLENT TÜFENÇİ, geçtiğimiz günlerde çok güzel bir söz kullandı. Dedi ki; ‘Oyunlar oynansa da kaderde ne varsa o olur. Bu makamlar fanidir, bu makamlar uğruna birbirimize tuzak kurmaya, kumpas kurmaya, çelme takmaya gerek yok. Makamlar kalıcı, kişiler geçicidir’ dedi. Çok güzel bir söz, çok ta hoşuma gitti. Hele de bir Malatyalının bunu söylemesi çok daha anlamlı oldu.
Malatyalı olmayan başka birisi söylese anlamsız mı olacaktı? diye içinizden bir soru geçtiyse eğer memnuniyetle cevaplayayım. 37 yaşındayım, yaklaşık 20 yıldır gazetecilik ve köşe yazarlığı yapıyorum. Malatya’yı, Malatyalıyı ve Malatyalıları çok iyi biliyorum. NE KİMSEYİ EZERİZ, NEDE BİRİLERİNİN EZMESİNE İZİN VERİRİZ. Bu nedenle Sayın Bakanımın yukarıdaki sözleri bana bir umut oldu.
Malatyalı ezmez, ezdirtmez. Kimsenin hakkına tecavüz etmez. Bünyesinde egoları yok denecek kadar az insan barındırır. Araştırın onlarda Malatya dışında kalmış sonradan Malatya’ya gelmiş kişilerdir. DİL, DİN, IRK, HEMŞEHRİCİLİK, ORALI-BURALI, ŞURADAN GELDİ, BURADAN GELDİ, MEZHEP AYRIMI YAPMAZ. MALATYA’YA HİZMET EDEN HERKESİ BAĞRINA BASAR. Çok bilmişlik taslamaz, emir vermez. Kıyım yapmaz. Cefa çektirmez. Ağlatmaz. Zulmetmez. Zalimlikten uzaktırlar. Dava insanlarıdır. İş icabı birbirine bağırır, çağırır ve ardından ‘HELE BİR ÇAY SÖYLE DE İÇEK’ der geçmişi geride bırakarak önüne bakar. Kinci değildir. Mülayimdir. Adamcılıktan uzaktır. İşinin ehli insanlardır. Kibardır. Misafirperverdir. Paylaşımcıdır. Çıkar gözetmez. Fakiri de zengini de dengelidir. Karşılıklı görüş alış verişinde bulunarak sorunları hallederler.İyi bir dinleyicidirler. Hakaret ve küfür etmezler. Kamil insanlardır. SOKAKTAKİ SERSERİSİNİN BİLE BİR MERHAMETİ VARDIR. Ulu orta bağıra çağıra kavgaya tutuşmazlar. Sayamayacağım bir çok özel ve güzel ahlakı bünyesinde barındırır Malatyalılar.
Ben az bir zaman öncesine kadar böyle biliyordum. Daha sonra her şey değişmeye başladı. GELENLERDEN Mİ, GİDENLERDEN Mİ BİLİNMEZ AMA MEMLEKETİMDE ACAYİP ŞEYLER OLMAYA BAŞLADI. Koca ülkem, canım TÜRKİYEM düzeldi. Biz bozulduk. MEMLEKETİMDE BİR TON EGOLU İNSAN TÜREDİ. Yönetici işçisinden korkar hale geldi. Kimin eli kimin cebinde belli değil. Nasıl olduysa zalimlere göz yumar olduk. ONLARDAN KORKMAYA BAŞLADIK. KÖŞEYE ÇEKİLDİK VE SEYRE DURDUK. KİMİN DUR DİYECEĞİNİ DE BİLMİYORUM.
Hani bazen düşünmüyor da değilim. Memleketini bozanları acaba Malatya’da mı topladılar? ONLARDAN KURTULMAK İÇİN YAPTIKLARI ETKİLEYİCİ REKLAM İLE BİZİ KANDIRDILAR MI? Ne bileyim; zulüm çoğalınca bizimde aklımız böyle karıştı. ZALİMLERİ İÇİMİZE ALANLAR MI, YOKSA GÖNDERENLER Mİ SUÇLU BİLEMİYORUM?
Her zaman ki gibi yine benim tek umudum TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NİN 1. BAŞKANI RECEP TAYYİP ERDOĞAN’DIR. Her şeye çözüm bulduğu gibi TORPİLLİ ZALİMLERE de elbet bir gün çözüm bulacaktır.
Zalime boyun eğen bir kişinin izzet ve haysiyeti mahvolmuş demektir. Vatan şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un şu iki mısrası kulaklarımıza küpe olsun;
“Zulmü alkışlayamam, zâlimi asla sevemem
Gelenin keyfi için, geçmişe kalkıp sövemem.”
