Doğru ama kaç tane?

Hep bir seçim yaparız; doğru veya yanlış. Gerek kendi yaşantımızda gerek insanlarla, çevremizle olan ilişkilerimizde. Bazen doğru tektir bazense çok olur ama biz göremeyiz ki en kötüsü de budur bana kalırsa

İlkokul günlerim gelir aklıma. Öğretmenlerimin anlattıkları ve anlatılanlar bitince sorduğum soru “Ama öğretmenim şöyle de olamaz mı?” ve öğretmenlerimin klasik cevapları: “Tabi olabilir ama seninki kulağı böyle değil de şöyle tutmak” ve cevabım: “ Sonuçta ikimiz de kulağı tutmuyor muyuz? ” ve sessizlik… İkimiz de aynı sonuca varıyoruz ama farklı farklı yollardan. Doğru tekti ama ona ulaşan yol çoktu. Aslında benim için büyük bir dersti bu, basit bir ilkokul probleminin çok daha ötesindeydi. Karşıma daha nice sorular, sıkıntılar çıkacaktı ama çözümü çoktu. Bana düşense çözümü aramaktı, yılmamaktı.

Daha kötü olansa doğruların birden fazla olduğu ama görülemediği durumlar. Bunu ilkokulda deneyimleme fırsatım pek olmadı tabi. Ama insanları tanıdıkça fark ettim; özellikle de ikili ilişkilerde. Ön yargılı, kesin yargılı davranılan her an daha da görünmez oluyor doğrular. Bu kadar ön yargı gerekli mi gerçekten? Bana kalırsa pek değil. Çünkü her ön yargı bir insanı tanımaktan/dinlemekten/ondan bir şeyler öğrenebilmekten ve ona bir şeyler öğretebilmekten uzaklaştırıyor bizi.

Hayatta doğrular çok, onları yakalamaksa çok da zor değil.