Gündeme adeta bomba gibi düşen iki açıklama.
Birincisi adalet bakanı sayın Abdulhamit Gül’ün hukuk ve hukukçuya dair yaptığı açıklama ve ikinciside Furkan Vakfı başkanı sayın Alparslan Kuytulun yaptığı açıklamadır. Adalet bakanının adalete, hukuk ve adamlarına dair yaptığı hem form ve hemde felsefik anlamda çok büyük bir değere tekabül eden ancak, zerre kadar inandırıcı olmaması hasebiyle heba olmuş bir açıklamadır.
Adalet bakanının yaptığı açıklamanın ana başlıkları arasında ‘’Bırakın adalet yerini bulsun isterse kıyamet kopsun’’
‘’Hukuk güvenliğini vatandaş lehine koruyacak, tutuklamayı istisna durumuna getirecek bir hukuk, hukukçu ve yasa’’ vurgusu
Hukuk ile ekonomik güç ve zenginliğin iç içeliğine önemli atıflar yapması ve ‘’Aslolanın adaletin yerine gelmesi vurgusu,
Hakım ve savcılardan beklentimiz, kim ne der ne düşünür şeklinde değil, dosya ne der, anayasa ne der, hukuk ne der’’ gibi kitabın orta yerine denk düşen son derece kıymetli açıklama ve ifadelerin güme gitmiş olması, tüm ülke ve adalete olan inanç ve güvenimizin nerelere kadar düştüğünü göstermesi bakımından ibret vericidir.
Evet, bakanın açıklamalarında kıymet ve değer içeren ama pratikte hiçbir karşılığı olmayan birsürü önemli başlıklar olmasına rağmen, toplumda bir enerji ve heyecan oluşturmamış olması, toplumun, iktidara ve adalet anlayışına olan güvensizliğin boyutlarını göstermektedir.
Bütün bunlardan sonra, adeta tüm Türkiye’nin ve üstelik tüm katmanlarının iştirak ettiği ve yüksünmeden altına imza attığı bir konuşma ve izahatta, Alparslan Kuytul’dan geldi. Açıklamayı başından sonuna dinlemiş ve her satırına saygı duymakla birlikte altına imzasını atanlar arasındayım.
Beni, dini tanımlama, tebliğ, tasnif ve uygulama anlayışıyla zerre kadar bağdaşık olmadığım Alparslan Kuytul ve hatta cüppeli ile aynı düzleme taşıyan iktidar ve adalet anlayışı, korkuyorum ki Adnan Oktar’la bile ortak bir düzleme taşıyacakdır.
Özellikle onbeş Temmuz sonrası iktidarın adalet anlayış ve uygulamasındaki çarpıklık ve sakatlık, gizlenilebilir olmanın çok ötelerine taşmış durumdadır. Feto ile mücadele ediyorum iddiası ve zannı ile yapılan açıklamalar ve uygulamaların hukuk ve adalete vurduğu büyük darbe, toplumun geniş kesimlerince can yakıcı şekilde hissedilmiştir.
Hukuk ile kinin, adalet ile nefretin, hakkaniyet ile hissiyatın birbirini taciz ettiği uygulamalar, toplumun adalet ve uygulayıcılarına olan inanç ve güveni yerle yeksan etmiştir. Adalete olan güvensizlik, iktidar ve akabinde hakim ve savcılara olan inanç ve saygıyıda kökünden tırpanlamıştır.
Yaşanmış bunca büyük felaketler sonrası yapılacak bir reformun inandırıcılığı bir kenara, hangi yarayı hangi boyutta sarıp sarmalayacağı ayrı bir muamma durumundadır. Üstelik sadece konuşma ve ifade etmenin dışına taşıp uygulamaya alınacağına olan inançsızlığın boyutlarını ifade etme gereği dahi duymuyorum.
Lanet olsun!
Haksız, hukuksuz, yerli yersiz ve olur olmaz ve adeta cezaya dönüşmüş keyfi tutuklamalar, hakim ve savcılardaki bireysel kanaat, şahsi duruş, dosyaya hakimiyet gibi gerekli bir takım meziyetlerde ki yetersizlik ve akabinde hakkaniyet bağlamında verilmiş kararlardan bahsetmenin imkansız olduğu bir hukuk anlayış ve düzenine lanet olsun.
Hukuk ve adaletin insan onurunun, şerefinin, haysiyet ve refahının temel teminatı olması gerekirken, bahsini yaptığımız bütün bu değerlerin ve çok daha ötesinin harcandığı bir alana ve boyuta evrilmiş olması, ağzımızın dolu dolu lanet olsun deyişimize haklılık kazandırmış olmasının temel gerekçesidir.
Bir karpuz gibi tam orta yerinden bölen, kendisi gibi inanmayan, kendisi gibi düşünmeyen kişi ve oluşumları fetöcü, terorist, vatan haini kabilinden mesnetsiz, izansız, insafsız ve hukuktan yana nasipsiz yaftalamalar ile ötekileştiren anlayışa lanet olsun.
