Ne Ucuz, Ne Ucuz…

Geçen akşam haberlere bakarken yine canım çok sıkıldı. Zaten haberleri izleyip de moralimin bozulmadığı pek az gün oluyor…                                                                                                                        

Tekirdağ Zübeyde Hanım kız öğrenci yurdunda bir tecavüz ve ardından gelen kürtaj olayı. Aslında ülke olarak yeni duyduğumuz, yaşadığımız bir olay değil. Sıkça yetiştirme yurtlarında tekrarlanan; sonu gelmeyen bir durum ne yazık ki…                                                                         

Sanki bu yaşananlar artık insanların canını da acıtmıyor. Yaşana yaşana normalleşmiş. Olağan bir durummuş gibi; izliyor ya da dinliyor birçok insan artık…                                        

Yetiştirme yurdunun aşçısı kıza tecavüz ediyor.18 yaşını doldurmayan kız, hamile kalıyor. Aşçı Tekirdağ devlet hastanesinde bir kadın doğum uzmanıyla anlaşıyor ve kürtaj yapılıyor. Kız 18 yaşını doldurunca, yurttan ayrılıyor ve karakola giderek aşçıdan şikâyetçi oluyor. Aşçı tutuklanıyor, yetiştirme yurdu müdürü benimle alakası yok, benden önceki müdürün dönemi diyor; kadın doğum uzmanı, kız 18 yaşındaydı diyor vs vs…                                                                                 

Herkes kendi derdinde. O kızcağızın neler yaşadığı kimsen umurunda değil. İşte doğurulan ama bakılamayan çocuklardan biri. Sonrada bazıları çıkıp; neden eleştiriyorsun bu 3 çocuk muhabbetini diyor…                                                                                                                                            

Düşünüyorum da; senelerdir bu yurtlara hiçbir bakan net bir çözüm getiremedi. İstisnasız her yıl bir ilde olay oluyor. Bunların önüne geçilemiyor. Yurtlarda ki çocuklar kandırılmaya çok müsaitler. İnanmaya hemen güvenmeye meyilliler. İlgiye, sevgiye açlar. Onlara ilgi gösteren birini bulduklarında, belki yanlış olduğunu bilseler bile güvenmek, inanmak istiyorlar. Sonra da çok büyük yanlışlara düşüyorlar…                                                                                                                      

Oralarda çalışan insanlar, çok ince elenip sık dokunmalı. malesef hiçte öyle olmuyor. Hani en büyük yatırım, insana yapılan yatırımdı? Öyle nutuklar atılıyor ya. Keşke bazı şeyleri lafta değil de, icraattada yapabilsek…                                                                                                                                   

Aklıma sadece kız yurtalarında erkek personel çalıştırılmaması geliyor. Bu da zor bir şey değil. O kızların erkeklerle konuşup paylaşamayacağı bir sürü şey var. Bir kadını ancak bir kadın da ha iyi anlayabilir, yardımcı olabilir. Çok da ha doğru olmaz mı?                                                                                       

Bazı erkek personeller yüzünden bir çok ilde çok büyük sıkıntılar yaşanıyor. Bu kendini bilmez, insan müsvettelerinin dışında, işini başarıyla yapan o çocuklara kendi evladıymış gibi sahip çıkan insanlar da var. Fakat kız yurtlarıyla ilgili mutlaka ciddi önlemler alınmalı. Sadece tecavüzler değil, sözlü tacizler, tehditler bir sürü şey yaşanıyor.                                                                                                                    

Bu ülkenin çok ciddi sorunlarının başında geliyor yetiştirme yurtlarında yaşayan çocukların sıkıntıları. Yıllardır bekliyoruz. Ne zaman bu yurtlarda ki çürük elmalar silkelenecek ve kalıcı çözümler üretilecek diye. Ama nafile…                                                                                                                

Hani bir laf var; ne ucuz ne ucuz, elin evladı ele ne ucuz…