DÜNYA PENCERESİNDEN HAYATI SEYRETMEK
Usul usul kar yağarken, pencerenin kenarında oturmuş kırmızı toprağın, kurumuş ağaçların, taşlı yolların ve koca kayaların, bir saat içinde nasıl bembeyaz bir renge boyandığı şu kainatı seyrediyordum. Bu pencereden baharı"da seyretmiştim, Ağaçlar henüz kurumamış dalları yapraklarla yeşile boyanmıştı ve kimi ağaçların dallarında meyveler vardı, dağlar çimenlerin rengi ile yeşile boyanmıştı, Çocuklar sokakta koşup oynarken, hayvanlar baharın nimetlerinden yararlanıp dağlarda otlanıyordu. Kuşların cıvıltısı, sineklerin vızıltısı, kelebeklerin çiçekten çiçeğe uçuşu baharın renkli yüzünü gösteriyordu.
Fakat şimdi her şey tek bir renge boyanmıştı, beyaza. Çocuklar yoktu sokakta, hayvanlar yoktu dağlarda, dallarda ne yapraklar nede meyveler vardı. Herkes evlerindeki köşelerine çekilmiş, soba kenarlarında oturmuşlar. Rüzgar Yerdeki karları sağa, sola savurup dururken, sokakların krallığı başıboş köpeklerin idaresine geçmişti. Bu pencereden bakınca kainat yalnızlığına terkedilmişti sanki.
Penceremde şöyle düşündüm. Bu pencerede seyrederken hayatı, evet hayatı seyrediyormuşum. Hani şu kısacık olan, hani şu bir süre sonra biten, gözümüze büyük görünen küçücük dünya hayatını seyrediyormuşum meğer.
Dünyaya geliyorsun Allah"ın sana bahşettiği hayatı yaşıyorsun, önce bebeklikle start veriliyor hayatına, bir maraton koşusu gibi ergenlik, gençlik, olgunluk, yaşlılık derken maratonun bitiş noktası olan ölüm ile bir sokağın başından sonuna koşmak gibi hayat bitmiştir. Yaşanan yaşanmış, dünya yarışı bitmiş ve sıra puanlama bölümüne ve ardındaki ödül yada ceza bölümüne gelmiştir. Yani bir diğer deyişle hesapların görülme, cennet ödülü yada cehennem cezasının verileceği noktaya meydan-ı mahşer"e gelinmiştir.
Evet, Bahar hep bahar kalmıyormuş, apansız kış geliyormuş mutlaka, Dünya gözlerimize hep bahar gibi görünür. Nefis gözlerimizle, Dünya penceresine baktığımızda dünya bize renkli mi renkli güzel mi güzel görünür. Zannedersin ki her şey buradan ibaret, sahip olduğun her şey senin zannedersin, sana göre artık sen kralsın yada sahip olduğun toprakların padişahı, fakat Tıpkı bir saat içinde rengarenk bir hayatı bembeyaz bir renge boyayan Allah, işte benim dediğin her şeyi bir anda silip süpürürde sen buna itiraz bile edemezsin, sadece köşene çekilip seyredersin. Bu yağan kar aslında insanın ölümünün adıdır. Gerçek şudur ki artık ölmüşsündür. Yine her şeyin bittiğini sanırsın, fakat öyle değildir. Karlar erir, hayat yeniden canlanır, ağaçlar yeniden yapraklanır, dağlar yeniden otlanır, bunun adı ise öldükten sonra yeniden dirilmektir. Bu gerçek bir hayatın ta kendisidir. Burada kimisi ebediyen baharı (yani cenneti) kimisi"de ebediyen kışı ve azabı(yani cehennemi) yaşar. Tükenmez baharları yaşayacak insanlar, dünyadaki geçici baharlara aldanmayıp gerçek bir bahar için çalışanlar olacaktır. Dünyanın geçici baharını hiç bitmeyecek sanan, sahip olduğu dünyevi zevklerin kendinse ait olduğunu zanneden, kendini dünyada kral zannedenler ise hüsrana uğramış olurlar. Üzerine kar yağınca( yani onlara ölüm gelince) tekrar dünyaya dönmek ve gerçek bir bahar için çalışma yapacaklarını Allah"a bildirip Tekrar dünyaya dönmeyi arzu ederler. Evet artık dönüşü olmayan bir yola girilmiştir ve tekrar dönüş mümkün değildir.
Bu penceremden hayatı böyle seyretmiştim. Kar olanca hızıyla yağmaya devam ediyordu. Bir gün sizde dünya gözlüğünü çıkarıp bir pencereden hayatı seyredin.
Selam ve Dua ile
A.Kadir DOLAŞ
