Sokrates meşhur savunmasında kendisini atsineği olarak ifade eder.
Devlete musallat olan atsineği…
Eğer atsinekleri olmazsa atlar bulunduğu yerde mayışıp kalır.
Hele hele öğlen sıcağının bastırdığı bir vakitte tıka basa arpasını almış, suyunu içmiş semiz bir atın uyuşup kalmaması elden mi?
İşte tam böyle bir zamanda atlara musallat olan bir sinek onu kendisine gelmesini sağlar, uyuşukluktan kurtarır.
Sokrates’e göre ata musallat olan atsineğinin musallat olduğu atı huysuzlaştırmak gibi bir gayeci yok; bilakis onu kendisine gelmesini sağlamak gibi bir görevi ifa ediyor.
Demokrasi ile yönetilen devletlerin atsineği ise muhalefettir.
Muhalefet, rahat ve rehavete kendini kaptırmış hükümetleri kendine gelmesini, kendilerini toparlamasını ve yüklendiği sorumluluğun gereğini yerine getirmesini sağlayan birer atsineği…
Atsineği misyonu yüklenmiş muhalefetin gayesi, musallat olduğu devleti huysuzlaştırıp sırtındaki sürücü, binici hükmünde olan hükümeti devirmek olmamalıdır.
Demokrasiyi hazmetmiş, içselleştirmiş medeni toplumlarda muhalefet iktidarı “huysuzlaştıran” değil; “uyandıran”, kamçılayan bir araç…
Ama maalesef bizde muhalefet bu olgunlukta değil.
Tıpkı hükümetlerimizin o olgunlukta olmağı gibi…
Tam bir tencere kapak meselesi…
“Tencere yuvarlanmış kapağını bulmuş…”
Zira bizdeki iktidar dosttan gelen eleştiriye, alternatif düşünceye kapalı olur çoğu zaman.
Kapalı olmaktan öte, onların akıllarına ihtiyacı olmadığı intibahı verir ve dosttan gelen eleştirileri arkadan hançerlemek, fitne, çekememezlik… gibi algılar çoğu zaman…
“Dost acı söyler” atasözünün varlığı ve geçerliliği sadece lügatlerde mevcut…
Oysa dostun ikazı, devlet aygıtına, atına binmiş dörtnalla giden bir sürücü için birer kamçı veya yol güzergâhını, yol durumunu gösteren, yol emniyetini sağlayan birer trafik işareti…
Sokrates gibi iktidarın, hükümetlerin uyanışını sağlayan atsineklerinden mahrum iktidarlar zamanla akrep ve çıyanların sinsi saldırılarına maruz kalmaları kaçınılmazdır.
Bizdeki muhalefet anlayışı işte tam bir akrep, yılan misali…
“Uyandırmak” için değil; “yıkmak”;”yok etmek” için devlet aygıtına musallat olmuş birer atsineği…
Son günlerde gezi parkı bahanesiyle gerçekleşen yıkıp yakmaların asıl sebebi, atsineklerin yokluğudur aslında…
Atsineklerin yokluğunu rahmet görüp uyuklamaya başlayan ve kendinden geçen atın -velev ki küheylan dahi olsa- akrep ve çıyanların hücumuna maruz kalması kaçınılmazdır.
Tabiat boşluk ve gaflet kabul etmiyor maalesef…
