Bir insanın bir insandan beklediği en önemli ve de en doğal şey belki de “ anlaşılmak”. Bir çocuğun velisinden, bir işçinin patronundan, bir kadının/erkeğin sevdiğinden, bir mazlumun hakimden…
Hayatımızı anlaşılmak beklentisi üzerine kurulmamalı tabii ki. Nitekim küçük yaşlarda bu gerçeği öğreniriz.
Anlaşılamamanın acısını yaşamakta günümüz insanı. Çünkü anlamaya yönelik değil çıkarlara ve çarpıtmaya yönelik bir dönemdir yaşadığımız. Belki de bu noktada sınanmaktayız an be an. Bu noktada tesellilerimizden biri kimsenin yaptığının yanına kalmayacağı gerçeğidir. Özellikle son günlerde “anlaşılmak” istenmeyen nice beyinler tüketilmeye çalışılmaktaysa da, bu çaba içindekilerin yaptıklarının yanına kalmayacağı bir gerçek.
Aslında bir avuç anlayıştır arayıp durduğumuz. Çoğunlukla bulamasak da, bazen aramaktan yorulsak da anlaşılabildiğimiz/anlaşılacağımız o ender anların huzurunu/hayalini diğer anlara yayarız. Anlayışlı günlerde buluşmak dileğiyle…
