Paylaşamadıklarımız paylaştıklarımızdan öyle çok ki...Ve bunun sancısı öyle yansır ki hayatlarımıza; biz farkında bile olmayız.Mutsuzluğumuzun belki anlamsızlığa sürüklenişimizin sebebidir aslında bu paylaşımsızlık... Bu duyguda keskin bir bencillik kokusu almamak içten değil.Bencillik ve doğal sonucu alabildiğine mutsuzluk.
Paylaşmama nedeni nedir insanların anlamak zor.Herşey bize aitmiş hiçbir şey fani değilmiş gibi yaşamak ve bu varsayımın üzerine herşeyi alabildiğince sahiplenmek üstüne üstlük paylaşmamak! Aslında ne kadar da acı aslında bir fani için.Adı konmamış bir sanrı.Sanrılar üzerine hayat yaşanmaz yaşanan hayat olmaz!
Çözümse; paylaşmak..nefesin yettiğince,gönlün yettiğince,gücün yettiğince..Bencilliğin o kekre tadını atabilmek damaklarımızdan.
Sevmek belki de herşeyden önce O'nu sevebilmek,O'nun için sevebilmek.O'nunla var olduğunun ayırdında olabilmek ve aczini anlayabilmek .
Dem bu dem diyebilmek ve hayatını imanına şahit tutabilmek dem bu dem.
