SOKAK ÇOCUKLARI DEĞİL, HEPİMİZİN ÇOCUKLARI!
Geçen haftaki yazımda bende onlardan, yani sokaklarda mendil, sakız vs. gibi şeyler satan çocuklardan sokak çocukları diye bahsetmiştim. Onlardan köşem vasıtasıyla özür diliyorum. Sitemizin serbest kürsü bölümüne, fikirlerini yazan bir polis memurumuz sokakta yaşayan çocukların ağzından bir yazı göndermiş. İnanın ki çok etkileyici herkesin okumasını tavsiye ediyorum.
Bu yazıyı okuduğunuzda bu çocuklarımıza, kardeşlerimize daha farklı bakacağınızı düşünüyorum. Yazıyı gönderen arkadaşımıza bana da yaptığım yanlışı yani sokakta yaşayan kardeşlerimize “sokak çocukları” diyerek yaptığım hatayı düzeltmeme neden olduğu için teşekkür ediyorum. Doğru onlar sokak çocukları değil hepimizin kardeşleri, çocukları. Aslında anlatmaya çalıştığımda buydu. Bu çocukların birçoğu ailelerinin zoruyla, bir kısmı da sahipsizlikten sokaktalar. Yarın öbür gün hangimizin ne olacağı belli değil. bu mantıkla yola çıkarsak. Bazı şeylere daha vicdanlı bakabileceğimizi düşünüyorum.
Nasıl mı?
Kardeşlerimizin, çocuklarımızın bir gün bu duruma düşmeyeceği ne malum.
Yarını hangimiz biliyoruz ki.
Bizler birey olarak elimizden geleni yapmak durumundayız. Bu çocukların Türkiye’nin kanayan yarası olduğunu düşünüyorum. Milleti millet yapan bizlersek eğer, yapılacak en güzel yatırım insana yapılan yatırımdır.
Bizler birbirimize, zor durumda olana sahip çıkmayı beceremezsek Atatürk ün bize bıraktığı değerlere nasıl sahip çıkabiliriz? her şeyde olduğu gibi yine kendimizle çelişiyoruz.bu konuyla ilgiliymiş gibi davranıp ta sadece oturduğu yerden ahkam kesen o kadar çok insan var ki.kendi çocuklarını onların yerine koyup,vicdanlarının sesini dinlesinler lütfen.bu lafım bu yazıyı okuyup ta üstüne alınan herkese.ellerindeki imkanları kullanmayıp boşa maaş alan insanları ne bu dünyada ne de öbür dünyada hiçbir yerleri yok.aldıkları parada inanın ki helal değil.her şeye çözüm bulduğunu düşünen ve buna inana hükümet bu konuda neden kalıcı bir çözüm bulamıyor merak ediyorum.ya da çözümü var da başka meselelerden buna fırsatımı gelmiyor.çünkü üstüne basa, basa söylüyorum; bu mesele Türkiye’nin en ciddi meselelerinden biri hatta meselesi.bu çocukların sayıları o kadar fazla ki,onları yok sayamayız.yok sayarsak millet olmaktan çıkarız.hep dediğim gibi bizler birey olarak üstümüze düşeni yapalım en azından.onların bizim çocuklarımız kardeşlerimiz olduğunu unutmadan,bir an evvel bu konuya bir çözüm getirmeye çalışalım.en azından çözüm!...
