Kızıma...

Dünyanın en muhteşem, en yüce, yerini hiçbir şeyin dolduramayacağı en güzel duygusu annelik duygusuymuş. Bende artık bir anne olarak, bu duyguları yaşarken uzun zamandır yazamadım.
Doğum heyecanı, anne olacak olmanın heyecanı derken, elim varmadı yazmaya. Çünkü tamamen kızıma endekslenmiştim. Allahıma bin şükür kızım dünyaya geldi ve hemen oturdum bilgisayarın başına.
Çoğumuzun annesi, babası demiştir mutlaka; anne ol ki ya da baba ol ki anlayabilesin bizi diye. İşte tamda öyle bir duygu. Tam da o an anneni, babanı anlıyorsun.
Aslında kafamda kelimeleri de toparlayamıyorum. Söylenecek çok şey var, fakat hislerin tarifi yok. O minicik elleri, minicik suratı gördüğünüz andan itibaren dünyanız değişiyor. O artık sizin; onu büyütmek, şekillendirmek, kişiliğini geliştirmek, hayırlı bir evlat olmasını sağlamak, vatanına, milletine faydalı bir birey yetiştirmek; her şey sizin elinizde…
Öyle büyük bir sorumluluk ki, doğar doğmaz onun geleceğini düşünmeye başlayıp, kaygılanıyor insan. En değerli varlığınız oluyor. Gülümsediğini gördüğünüz an dünyanın en mutlu insanı oluyorsunuz. Canınızdan can kattığınız, sonsuz bir ışık…
Bende bir çok anne adayı gibi ciddi korkular yaşadım. Fakat öyle işinde başarılı, psikolog gibi hastalarının tüm korkularına, sorularına hiç sıkılmadan, usanmadan sabırla ışık tutan doktorum Denizhan Deniz e çok teşekkür ediyorum. Hamileliğim boyunca kendisini sorularımla bunalttığımı fark ettiğim anlarda bile sabırla beni rahatlattı. Tüm hastalarının özenerek yanında olan, böylesi insanların doktorluk gibi önemi tarifsiz olan bu meslekte var olmaları son derece önemli bana göre. Kendisine sabrından, güler yüzünden ötürü tekrar tekrar teşekkür ediyorum…
Kendi kızım ve tüm herkesin çocuğunu sağlıkla, mutlulukla büyütmesini diliyorum. Allah, çocuk sahibi olmak isteyen, anne olmayı, baba olmayı layıkıyla yerine getirebilecek herkese bu duyguyu yaşatsın umarım…