Öncelikle herkese ramazan ayının hayırlı olmasını dileyerek başlamak istiyorum…
Manevi duygularımızın, merhametimizin yoğunlaştığı bu güzel ayda öyle yanlışlar yapıyoruz ki toplum olarak; kaleme almadan duramadım…
Ramazan ayının verdiği huzuru o kadar seviyorum ki… Tarifsiz…
Bu mübarek ayın huzurunu kaçırmaya çalışanları, topluma nifak tohumları ekmeye çalışanları senelerce gördük… Onları kınadık, kızdık, herkesin dini kendine; oruç tutmak ya da tutmamak rabbimle kul arasındadır diye senelerce toplum olarak bu durumun mücadelesini verdik. Bazı kesimler bu konuda aydı ve saygı duymayı öğrendi, duymasa da susmayı öğrendi. O anlamda geçmiş senelere göre da ha saygılı bir ortam olduğunu düşünüyor ve bu duruma mutlu oluyorum…
Ancak bir de beyninde ki örümceklerden kurtulamayan, bir kesim var. Tepkim sadece onlara. Şöyle ki; bu kesim senenin 11 ayı her türlü dedikoduyu yapar, herkesle ilgili saçma sapan bir sürü düşünceleri vardır, haram olan hiç bir şeyden kendilerini geri çekmezler, bir oda da namaz kılıp öbür odaya geçerken, her hangi biri için çirkin çirkin konuşmalar yapmayı normal sayarlar. Hepsinden ötesi yüreklerinde ki niyetleri kötüdür. Onlar için herkes kötüdür. Esasında kendilerinden ötürüdür bildikleri… İşte bu kesim ramazan ayı gelince bambaşka bir insan kisvesine dönüşür… dersin ki Rabbim sadece ramazanı baz alıyor. O 11 ay ne oldu kardeşim, nereye gizlendi. Dini sohbetler, oruç tutmayana tuhaf tuhaf bakıp saçma sapan kınamalar, bilmiş bilmiş konuşmalar. Senenin geri kalan 11 ayıda aynı hassasiyeti, aynı manevi yoğunluğu yaşıyor sanırsın… Neyin kafasını yaşıyorsunuz… Ne kadar itici ve komik olduğunuzun farkında mısınız? Bu arkadaşlar ramazan boyu “oruç musun” diye soruyor herkese. O arkadaşlara sorarımsınız lütfen; geri kalan 11 ayda fakire fukaraya açmısın diye soruyorlar mı acaba…
Her koyun kendi bacağından asılır. Herkesin dini kendine. her şey Rabbimle kul arasında. Kimse kimin ne olduğunu bilemez. Göstermelik kallavi laflarla olmuyor bu işler…
Herkes birbirine saygı duymayı gerçek anlamda öğrendiği gün; bu sorunlar bitecek. Maneviyat, vicdan, merhamet bir ay yaşanıp bir kenara bırakılacak duygular değil. Her daim hissetmek lazım, yaşamak lazım. Yaşayanıda Rabbim bilir, yaşamayanıda Rabbim bilir. O yüzden kimin ne yaptığıyla ilgilenmek yerine; hepimiz kendi hayatlarımızla ilgilenelim…
Herkese hayırlı, bol sevaplı ramazanlar diliyorum…
