En son yazıma hayat o kadar kısa ki diye başlık atmıştım. Sağlığın, bırakılabilecek en güzel, en büyük mirasın iyilikler olduğunu yazmıştım. Sanki hissetmiştim. Belki de biliyordum da, konduramıyordum.
Canım, annemin yarısı dayımı Rıza Taylan Asilsoy"u genç yaşında kaybettik. Henüz 53 yaşındaydı. Geçen temmuz ayında yakalandığı kanser illeti 3 gün önce yakasını bıraktı ve dayım hayata gözlerini yumarak bizlere veda etti
Geçen temmuzda hastaneye yatırıldığı haberini duyup ta Ankara ya yanına gittiğimde, hastalığını bile, bile umutluydu, güçlüydü, hayata sıkı sıkı bağlıydı. Yanında eşi, çocukları, annem, biz yeğenleri ve sevdiği herkes vardı. En büyük mutluluğu sevdikleriyle olmak, onların mutluluklarıyla mutlu olmaktı. Kendi mutluluğunu, sadece kendini düşünen bir insan olmuş olsaydı zaten bu hastalığın kollarında bulmıycaktı beklide kendini
Temmuz ayından itibaren dayım ve yakınları için zorlu bir maraton başladı. Tedaviler, kemoterapiler derken bir umut ışığı doğdu ilik nakli.annemin iliği dayıma uyuyordu ve müthiş bir umuttu
Dayım hem çok seviniyordu, bir taraftan da ya kardeşim bana can vermeye çalışırken ona bir şey olursa korkusu yaşıyordu. Nitekim ilik verildi. İlk 1 haftadan sonra her şey yolundaydı. Ama düşman öyle güçlüydü ki iliği aşarak kanına yayılmaya başladı
Yine umutlarımızı yitirmedik. Hele de dayım, canım benim yılmadı
Kök hücre vermeye karar verdiler. Annem kardeşlik vazifesini bir kez da ha üstlenerek kök hücre verdi abisine. O da olmadı, o da olmadı. Düşman hiç yakasını bırakmadı
Bu 9 aylık maraton böyle devam etti. Tabi böyle anlattığım gibi basit değil
Eşi, iki tane aslan gibi oğlu, annem yani kardeşi, bizler onu tüm sevenler çok acı çekti. Onun kadar olmasa da
9 aylık hastane maratonunda en önemlisi ney biliyormusunuz?
Dayım hiç ama hiç isyan etmedi
Çektiği tarifsiz acıların içinde kimsenin kalbini kırmadı, kimseye huysuzluk etmedi, kimseye surat asmadı. Hep gülümsedi
Acı çekerken, inlerken bizler aradığımızda telefonda bizler üzülmeyelim diye sesini toparlamaya çalıştı. Gülümseyerek konuştu. Bizler ağlarken o bize umut oldu. Biliyordu acı gerçeği ama Allah tan gelene öyle metanetliydi ki
Hayata veda ettiği son an bile gülümseyerek yumdu gözlerini
Evet, şimdi artık o yok. Ama ondan kalan, kimsede bir tek kötü anı yok. Kötülük yok. gülen yüzü ve iyilikleri bizlere bıraktığı en güzel miras, hediye
Hayat gerçekten o kadar kısa ki, yapılabilecek en güzel şey şu geçici dünyada kalp kırmamak, olabildiğince iyi insan olmak
Başta eşi, evlatları, kardeşi ve sevenleri onu bu 9 aylık hastane maratonunda hiç yalnız bırakmayarak, destek olarak tüm vazifelerini yerine getirdiler En güzeli de bu değimli? Vicdanen huzurlu olmak kısa ömürde dua almak Bu yolculukta dayımın yanında olan herkese sonsuz teşekkürler
Diyorum ya ben çok ama çook özet geçerek size dayımı ve yaşadıklarını anlatmaya çalıştım
Dayıcım, canım seni düşündüğüm zaman sadece sana dair çok keyifli, güzel, komik hatıralarım var seninle Sen dünyanın en iyi dayılarından biriydin Hep kötü günümde telefonun öbür ucunda çözüm arayandın, düşünendin Çok çabuk bizleri bıraktın gittin. Ama biliyorum ki gittiğin yerde mutlusun, acıların son buldu. Hala hep yaptığın gibi gülümsüyorsun
Bu dünya da çektiğin acıları, iki tane aslan gibi oğluna, eşine, kardeşine mutluluklar vererek sana oradan göstersin rabbim inşallah
Seni çok seviyoruz dayıcım. Mekânın cennet olsun inşallah, nurlar içinde yat
